آبجو بدون الکل کلاسیک توبورگ

آبجو بدون الکل کلاسیک توبورگ حجم ۵۰۰ میلی، یکی از قدیمی‌ترین و پرمصرف‌ترین، و پس از آب و چای، از محبوب‌ترین‌ نوشیدنی‌ها نیز محسوب می‌شود. این نوشیدنی از تخمیر نشاسته و انواع دانه غلات تهیه می‌شود. البته بیشتر دانه جو مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما دانه‌هایی چون ذرت، برنج و گندم هم استفاده می‌شوند.

آبجو، یک نوشیدنی قدیمی و پرطرفدار

اصولا آبجو طعم و مزه تلخی دارد که این تلخی به دلیل وجود رازک در آن است. رازک گیاهی علفی و بالا رونده است که ریشه‌های عمیق و منشعب دارد. قسمت مورد استفاده این گیاه، مخروط های ماده آن است که معطر بوده و طعم تلخی دارند. این گیاه بیشتر در نواحی شمال ایران از جمله گرگان، چالوس، تنکابن، رشت، لاهیجان و آستارا می‌روید. از رازک به عنوان یک نگهدارنده طبیعی در تولید آبجو بدون الکل استفاده می‌شود.

اگر بخواهیم در مورد تاریخچه تولید آبجو صحبت کنیم، باید بگوییم که آبجو سازی عمری به درازای تمدن دارد؛ در واقع ده هزار سال پیش از میلاد و زمان کاشت غلات در میان‌رودان یا عراق امروزی باز می‌گردد. قدیمی‌ترین شواهد شیمیایی به دست آمده از ساخت آبجو متعلق به حدود ۳۱۰۰ تا ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد در گودین‌تپه استان کرمانشاه کشور ایران است. مقاله پیشنهادی: ماءالشعیر تلخ هایسنس امروزه صنعت آبجوسازی به صنعتی جهانی تبدیل شده که از شرکت‌های چند ملیتی و هزاران تولید کننده کوچکتر مانند تولید کنندگان منطقه‌ای و فروشگاه‌ها تشکیل شده است. هر ساله بیشتر از 133 میلیارد لیتر از این نوشیدنی به فروش می‌رسد.

آبجو و ماءالشعیر چه تفاوتی دارند؟

یکی از سوالاتی که ممکن است با شنیدن دو واژه آبجو و ماءالشعیر به ذهنمان برسد، این است که آیا این دو نوشیدنی یکی هستند یا با هم تفاوت دارند؟ در ادامه می‌خواهیم در پاسخ به همین پرسش، توضیحاتی بدهیم.

ماءالشعیر پس از اینکه از لحاظ طعم، مزه و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی تایید کنترل کیفیت را دریافت کند، پس از تزریق گاز CO2 به قسمتی که باید داخل بطری، شیشه یا قوطی ریخته شود، فرستاده می‌شود. در نهایت می‌توان گفت که تفاوت اصلی بین آبجو بدون الکل و یا ماءالشعیر در این قسمت از فرایند تولید است که در تهیه آبجو، مخمرها بیشتر کار را انجام می‌دهند اما در تولید ماءالشعیر اجازه داده نمی‌شود که مخمرهایی که روی بافت محصول وجود دارند، رشد کنند. مقاله پیشنهادی: دلستر هلو هایسنس

آبجو بدون الکل و مزایای آن

اکنون استفاده از آبجو بدون الکل در میان ایرانیان بسیار محبوب و پرطرفدار است. این نوشیدنی در ابتدا فقط به صورت کلاسیک (تلخ) تولید و استفاده می‌شد اما پس از مدتی، کارخانه‌ها به افزودن اسانس و طعم‌های جدید دست زدند که سبب تولید نسل جدید از نوشیدنی شد؛ که البته آن‌ها نیز طرفداران خود را پیدا کردند و به مرور به تنوع آن‌ها نیز افزوده شد. استفاده از آبجو بدون الکل مزایای بسیار و عوارض کمی دارد. در ادامه به تعدادی از مزایای آن اشاره خواهیم کرد:

• پاکسازی درونی

این محصول می‌تواند در سم‌زدایی بدن از طریق دستگاه ادراری، بسیار مفید واقع شود. گروهی از قندها به نام بتاگلوکان‌ها که در دیواره‌های سلولی جو وجود دارند، عامل اصلی این اتفاق هستند. به همین علت، آبجو به پاکسازی سیستم درونی بدن کمک کرده و همچنین، می‌تواند به عملکرد درست کلیه‌ها کمک کند که اندام‌هایی کلیدی در پاکسازی بدن هستند.

• کمک به فعالیت دستگاه گوارش

مصرف آبجو به سلامت و عملکرد صحیح دستگاه گوارش کمک می‌کند. و. اگر با مشکلات گوارشی مانند هموروئید، یبوست، یا گاستریت مواجه هستید، ممکن است امتحان کردن این نوشیدنی برای شما مفید باشد.

• کاهش کلسترول خون

مواد شیمیایی موجود در دانه جو به کاهش کلسترول بد خون (LDL) کمک کرده و همچنین فیبر موجود در آن برای بهبود بیماری قلبی و کلسترول مفید است.

• کمک به کاهش وزن

یکی دیگر از مزایای آبجو بدون الکل کمک به کاهش وزن است. احساس سیری که برای مدت نسبتا طولانی در شخص ایجاد می‌کند، علت این اتفاق است. چرا که روند گوارش آن آهسته‌تر است. همچنین، آبجو از کالری زیاد و چربی کم برخوردار است. این عوامل نوشیدن آن را به روشی موثر برای رفع گرسنگی و پیشگیری از پرخوری تبدیل می‌کنند.